Op 13 april werd voor het eerst sinds jaren en voor het eerst op de nieuwe wielerbaan van de Zwaluwen de legendarische 100 ronden van Deventer weer georganiseerd. Een (trainings)koers op een strak geasfalteerde baan van 1100 meter waar de wind vrij spel heeft. Drie renners van HWV leek het een mooie voorbereiding op het binnenkort van start gaande KNWU seizoen. Om 12:00 uur stonden Han Peeneman, Arthur Helder en een snipverkouden Chris Jansen klaar voor een koude koers voorzien van zon, wolken, natte sneeuw, hagel en een stevige wind die op de lange einden van de zijkant kwam.

Na een voorzichtig begin reed er na een kleine 20 ronden een kopgroep van 4 man weg waar niemand van ons bij zat. Zowel Han als Chris en met name Arthur probeerden dit gat te dichten samen met een paar andere renners maar een zeer sterke Heini Koornberg wist steeds de achtervolging plat te leggen. Om geen onnodige energie te verspillen besloot Chris daarop wat terug te zakken om weer wat op adem te komen, Arthur nam ook wat gas terug en Han was dan voor, dan weer achterin de groep te vinden. Ondertussen vielen door de wind de eerste slachtoffers al en werd de groep langzaam kleiner. Na een kleine 50 ronden bleek de ontsnapping toch te vroeg te zijn geweest en was het peloton weer compleet.

Een tiental ronden later besloot er weer een groep te vertrekken, dit keer was Arthur mee. Met ondermeer Heini Koornberg en zes anderen waarvan het meerendeel van de Zwaluwen was leek dit de slag te zijn. Omdat het niet erg lekker liep in de kopgroep bleef de voorsprong in het begin nog klein, maar in de groep erachter zaten al wat renners niet heel fris meer waardoor ze toch wegbleven. Vanuit het overgebleven peloton vertrokken nog eens 7 renners met Han en Chris erbij. Door de onenigheid in de kopgroep moesten daar 3 man de voorsten laten gaan en werden weer opgepikt door het groepje met Han en Chris. Deze situatie bleef een flink aantal ronden ongewijzigd totdat Han doordat hij in het begin met zijn krachten had gesmeten het groepje moest laten gaan. Omdat Arthur nog steeds voorop reed voelde Chris zich niet geroepen iets te doen en bekeek van achteruit hoe het aantal nog te rijden ronden verder slonk.

Met nog acht ronden te gaan besloot Heini om zijn medevluchters achter te laten, ging er in z'n eentje vandoor en kwam solo over de streep. De murw gereden jongens waaronder dus Arthur werden drie ronden voor de finish weer opgeslokt door het groepje erachter waardoor hier ineens weer voor de podiumplaatsen werd gereden. Athur kwam meteen naar Chris om te vragen hoe het ging. Chris gaf aan nog wel een sprintje te kunnen trekken waartoe Arthur besloot deze aan te trekken. 500 meter voor de streep tikte Arthur Chris aan en trok vervolgens vol door de bocht de sprint aan en zette hem op 250 meter keurig af waardoor Chris als eerste renner van het overgebleven groepje na ruim 110 km koers over de meet kwam. Arthur liet na zijn laatste krachtsinspanning lopen en werd tiende.