1. Dit telt als 1 vraag: Wat is je leeftijd, gewicht, lengte, maximum hartslag, rustpols, hoe lang ben je al HWV'er en welk fietsmerk rij je?

Ik ben 31 jaar, 74kg en 181 cm. Mijn rusthartslag is tussen de 40-50. Mijn max 195. Omslagpunt 180-185 (ligt aan de conditie) Ik rij op een Giant TCR weg fiets (beste fiets tot nu toe sinds ik fiets) Ik fiets sinds 2013 voor HWV.

2. Hoe ben je begonnen met wielrennen?

Ik heb in het verleden zon 10 jaar gevoetbald bij HHC Hardenberg. Na een tijdje niks te hebben gedaan ben ik lid geworden bij skeelerclub oost Veluwe. Naast het skeeleren werd er ook gefietst door deze leden. Ik wilde ook wel eens gaan fietsen op een racefiets. Gelukkig had mijn vader Jan Overweg nog een oude stalen racefiets op zolder staan. Namelijk een: ¨ Gazelle AA special Bianchi groen. Nieuwe banden erop gemonteerd, en ben gaan trainen voor de Elfstedentocht. Dit leek mij een mooie uitdaging. Ben begonnen met toertochten te fietsen om de duur aan te kunnen. In het zelfde jaar reed ik dan ook de Elfstedentocht uit met een gemiddelde snelheid van 30kmph, waar ik best wel trots op was (-;. Ook reed ik dat jaar met de skeelerclub rondje IJsselmeer vanuit Heerde. In de zomer reed ik ook met een groepje tourfietsers uit Zwolle. Iemand uit dat groepje zei tegen mij: ¨ jij moet wedstrijden gaan rijden¨. Ik vroeg aan mijn vader, omdat die ook in het verleden wedstrijden had gereden, wat ik moest doen en waar ik mij aan moest sluiten. In 2007 heb ik een wedstrijdlicentie aangevraagd en ben ik begonnen met de trainingswedstrijden. Einde van het seizoen reed ik mijn eerste KNWU koers uit, de ronde van Genemuiden. Welke ook door de club werd georganiseerd, waarbij ik was aangesloten de WVNoordwesthoek.

3. Welke (sport)prestatie ben je het meest trots op?

Eerste jaar dat ik mijn licentie had, en het NCK uit reed met de A ploeg van de WV Noordwesthoek.

Clubkampioenschap HWV 2015 ben ik wel trots op. Ik veraste mijzelf en de rest dat ik clubkampioen werd, door de tijdrit te winnen en in de weg wedstrijd in kopgroep naar een 4e plek te rijden waardoor ik het kampioenschap won.

Nederlands Militair Kampioenschap 2017, 45 km in kopgroep met o.a. elite rijders uiteindelijk net voor peloton gefinisht als 12e

Heb nog wel meer prestaties waar ik trots op ben maar hou het hier bij.

4. Wat zijn je ambities voor dit jaar?

Ik had wel ambities dit jaar, maar na zelf 2 keer ziek te zijn geweest en dat de kleine ziek was, heb ik te veel achterstand opgelopen om nog wedstrijden te rijden dit jaar. Ook verwachten wij dit jaar een kleine erbij nummer 3. Ik wil wel graag, maar het lukt me op dit moment even niet. Dit komt zeker wel weer terug Benjamin want fietsen is een grote passie van mij.

5. Als je een profkoers mag uitkiezen die je het liefst zou willen rijden, welke is dat en waarom?

Luik Bastogne Luik. Vind het een prachtig gebied om te fietsen.

6. Wat is de langste afstand die je ooit gefietst hebt en wat is het verhaal daar achter?

Ik heb 4 keer in mijn leven rondje IJsselmeer gefietst. Dit was 300 plus. Eerste keer dacht ik 330 km.
Benjamin en ik waren een stukkie aan het uitfietsen de zondag na het NCK. Ik vertelde over het rondje IJsselmeer dat ik jaren terug had gereden. Hoe mooi het wel niet was om 12 uur lang naar een dijk aan de ene kant en water aan de andere kant te kijken. Benjamin was de aankomende woensdag vrij en vroeg dus: ‘Woensdag rondje IJsselmeer doen?’, Ik verklaarde Benjamin voor gek. Drie kwartier later vroeg ik plotseling aan Benjamin of hij woensdag mee een rondje IJsselmeer wou fietsen. Arthur was de derde idioot, hij dronk 4 liter red bull en na elk blikje fietste hij ons een half uur het zwart voor de ogen. Ik heb nooit eerder alle kleuren van de regenboog gezien als vlak voor Vollenhove toen Arthur nog even gas gaf, ik moest toen echt even stoppen om wat suikers te nemen daarna ging het gelukkig weer.

7. Wat is de vervelendste valpartij die je hebt gehad en wat was de schade?

2009 of 2010 reed ik een trainingswedstrijd in Hattemerbroek bij de A categorie. Nadat we een scherpe bocht naar links hadden gehad, trokken we weer op langs het spoor. Het ging best hard. Ik reed boven 50kmph op de kant langs de berm. Ik zag de voor mij rijdende gedubbelde dames niet fietsen welke ook aan de berm kant reden, ik reed op 1 van de dames in en sloeg over de kop. Ik zag mijn achterwiel nog door de lucht vliegen zo over de renners heen die achter mij fietsten. Ik had pijn aan mijn heup, dacht eerst die is gebroken. Maar dat was de klap denk ik. Ook voelde er iets niet goed in mijn rug. Ik had een spier gescheurd. En overal schaaf wonden.

8. Stel, we trekken de sprint aan en de HWV-trein bestaat uit 6 blauw zwarte shirts. Op welke plek in de trein zit jij en waarom?

Denk dat ik als eerste moet beginnen om de boel op snelheid te brengen, zodat de rest over me heen kan om het af te maken.


9. Wielrennen is afzien. Welk moment in je fietscarrière heb je het meeste afgezien en heb je daar nu nog last van?

Dat is een goeie vraag, wanneer heb je het meeste afgezien. Last heb ik er niet meer van. Dat is altijd maar tijdelijk. Afzien over een lange afstand zoals 300 plus kilometer is ook afzien. Maar denk als je ongetraind iets moet doen je het meest afziet. Ik heb met sommige andere dingen in het leven meer afgezien dan met het fietsen.

Ik denk dat ik het meest heb afgezien in een bedrijvenploegen tijdrit die we reden in Hardenberg vooraf gaande aan de start van Olympias tour in Hardenberg. We moesten toen met 6 man starten( Bert, Benjamin Arjan, Maurice, Edwin en ik) de afstand was maar iets van 20km maar toch… was niet in vorm, 5 kilo te zwaar. We moesten eerst tegen de wind in dat was verschrikkelijk afzien. Na mijn eerste beurt op kop dacht ik: ¨help dit gaat me te hard ¨.,maar goed om dat we in Hardenberg reden en er mensen langs het parcours stonden die ik kende, moest en zou ik er bij blijven. Na een kilometer of 4 a 5 waren we Arjan kwijt. Dit kon je gelijk merken, want ja dan was je sneller aan de beurt op kop. 1 a 2 kilometer verderop waren we Maurice kwijt. Toen ik, het zag dacht neeee!!! nu ben ik de lul. Nu moet ik wel bij blijven. Nadat Benjamin het laatste stuk vol tegen de wind in reed van Diffelen naar Mariënberg , reden we weer terug naar Hardenberg over de Hardenbergerweg. Bij de kruising van Mariënberg aangekomen, moest ik roepen dat ze even in moesten houden. Ik moest er bijna af. Nadat ik in weer in het wiel zat. Gingen we van de wind af. Ik dacht dat ik op kop wel hard reed met 52kmph!!! maar dit vonden Benjamin Bert en Edwin geen goed idee. De snelheid werd opgevoerd want we moesten natuurlijk ook de ploegen tijdrit nog winnen. We hadden voor Mariënberg al een ploegje ingehaald. Maar op de weg terug zagen de jongens nog meer ploegen rijden. Ik weet dat we nog een paar ploegjes hebben ingehaald, maar wie en hoeveel, ik weet het niet, het leek wel of ze stil stonden. Ik keek af en toe op mijn klokje en zag, dat ik een nieuwe max hartslag had van 197. Na 2 kopbeurten richting Hardenberg kon ik bijna geen beurt meer doen, al had ik het gewild dan droeg dit niks bij. Bij de laatste bocht aangekomen, rook Edwin de Finish. Dacht dat we aan het tijdrijden waren maar hij, begon al te sprinten voor mijn gevoel, dik boven de 50kmph reden we over de finish. Vanaf de kruising Mariënberg tot aan de finish in Hardenberg reden we gemiddeld 50,5 kmph. Over de hele afstand reden we geloof ik net iets boven 47 gem. Wat genoeg was voor de winst!!! Ook had ik een nieuw record namelijk een gemiddelde HF van 189.

Ik geef de pen door aan Maurice Santman en vraag hem: ‘ Wat vind je het leukste aan wielrennen?’