Onder zware omstandigheden hebben de HWV mannen zich van hun beste kant laten zien. Het verslag:

In een soort waas hoor ik de starter aftellen 5.4.3.2.1. Gooo !

We zijn weg...van uit mijn ooghoek zie ik Benjamin onze startrijder goed het starpodium afgaan Maurice duikt gelijk in zijn wiel en ik spring weer in zijn wiel .

Vol focus gaan we de eerste paar gladde bochten door . De klinkers glimmen van het water en vanaf Maurice zijn achterwiel sproeit een fontein water me in de ogen.
Op het eerste rechte stuk kijk ik over mijn schouder en zie de rest van het team veilig en compleet achter me fietsen .
Gelukkig dat hebben we gehad nu zorgen dat we als een geoliede tijdritmachine gaan rijden.

Ik zie dat Arthur op kop komt zijn rug kromt en de pedalen geselt op m,n teller zie ik de snelheid dik boven de 50 gaan iedereen draait nog goed mee en als een blauw zwarte tgv vliegen we door het polderlandschap .

Na een paar kilometer merk ik dat de motor bij Maurice een beetje begint te haperen .
Geen wonder hij werd immers last minute opgeroepen om de zieke Bert Lip te vervangen .

Zoals afgesproken slaat Maurice een paar kop beurten over om straks zijn team nog weer te kunnen bijstaan .

Bij de Ketelbrug slaan we linksaf de dijk op.
De wind slaat ons verwoestend in ons gezicht en we moeten de hele weghelft gebruiken om maar een beetje uit de wind te kunnen blijven zitten .
Maurice doet nog 1 kopbeurt en moet helaas zijn team laten gaan.

De lorini trein beukt kop over kop schuin tegen de wind in die genadeloos op de 5 mannen neerslaat.
Van uit de ploegleiders auto horen we klaas roepen om de organisatie te bewaren en goed te blijven rond draaien .

Na een kilometer of 17 merkt ook Johan dat hij het vandaag van de omstandigheden gaat verliezen .
Met een ultieme krachtsinspanning perst hij er nog een geweldige kop beurt uit waarna ook hij het team moet laten gaan.

Ik merk aan mezelf dat ook ik vandaag de benen niet heb en moeite heb om lang op kop te sleuren.
Door mijn hoofd schiet het doemscenario van 2016 waarbij ik na het weer opdraaien van de dijk de ploeg moest laten lopen.
Tegelijk besef ik me dat dit geen optie is ik kan en mag de jongens niet in de steek laten ik bijt dan ook op m,n tanden en duik weer in het wiel van Benjamin terwijl de kilometers onder onze wielen door glijden.

Nadat ik me weer van kop af laat zakken monster ik de jongens en zie dat Han en Arthur en nog goed bijzitten.
Ik kijk Benjamin in de ogen en zie dat hij zit af te zien als een beer.Het kwijl loopt uit zijn mondhoeken en uit zijn ogen straalt een lege vermoeide blik.

Bij de volgende beurt merk ik dan ook dat hij een beurt overslaat. Shit denk ik nu draaien we nog maar met zijn drieen door en is er nog minder tijd om te herstellen terwijl mijn bovenbenen beginnen te branden.

Gelukkig merk ik dat Han en Arthur de situatie goed inschatten en na een verwoestende kopbeurt van Arthur waarbij hij het tempo weer langzaam omhoog weet te brengen nestelt Han zich op kop buigt zijn hoofd over het stuur geselt de pedalen en weet er een nu al heroische kopbeurt uit te persen .
Vanuit de ploegleiders auto voelen ze dat we het zwaar krijgen en we horen Klaas en Bert ons vooruit schreeuwen .

We draaien de dijk weer op en het tempo gaat weer dik boven de 50.
Benjamin draait weer mee en als ik hem in de ogen kijk zie ik naast de vermoeidheid een onverzettelijkheid in de ogen die tekenend is voor dit karaktermens .

Ik merk ook dat het bij mij weer beter gaat draaien en kan weer fatsoenlijke kopbeurten draaien.
Met nog 7 kilometer te gaan duiken de de dijk af de polder weer in.
Het is alsof we tegen een muur van wind fietsen.

We krommen onze vermoeide kapot gestreden lichamen over ons stuur en met de kreet van Klaas na galmend in onze oren : Nu kunnen jullie bewijzen dat jullie mannen zijn ipv jongens !!
Rammen we over de klinkers richting Dronten .Dit heeft niets meer met mooi tijdrijden te maken dit is sterven op de fiets bovenmenselijk herstellen in het wiel en dan voor de zoveelste keer weer doodgaan op kop.

Met nog 2 kilometer te gaan is bij Han ook de pijp leeg . Ik zie hem verkrampen op de fiets maar hij weet in het wiel te blijven.
Arthur ziet dat ook en zoals een groot kopman betaamd nestelt hij zicht op kop en ramt de laatste kilometer vol door tot onder het finishdoek !!

Ruim 45 gemiddeld
Een 39e plek

Het was vandaag weer een eer om met deze strijders op pad te mogen en onderdeel te mogen uitmaken van dit prachtteam.

En idd Arthur we kunnen ook gaan Volleyballen :-)

Inrijden.