Masters Wedstrijden WV Eemland Amersfoort
Na de opstart van de Veteranencompetitie na de Coronastop was dit al weer de derde wedstrijd
in successie, echter Voor Jan Heuker, Jan Waaijer en Klaas Bolks was dit de 1e wedstrijd na de genoodzaakte rust.
Sponsor Gerrit Huisjes had vorige week al in Alphen a/d Rijn een mooie 11e plek gehaald en was zijn trucjes nog niet verleerd, maar daarover later.
Jan Waaijer en ik (Klaas) hadden vorige week in het kielzog van Niek Dam en Rudolf Martens al besloten dat vandaag de dag van terugkeer moest zijn en ook Jan Heuker had zich op de doorloper voldoende moed bij elkaar getraind om de reis naar Amersfoort te maken.
De weersvoorspellingen van Buienradar waren gericht op een droge race en ja hoor; bij het opstellen begon het te regenen en het zou niet meer ophouden ook.
Ik kreeg flash-backs van decennia terug in de 1e helft van de race. Wat ik ook deed om me voorin het peloton te handhaven, steeds dook daar weer Jan Waaijer voor mijn wiel op en met Jan in de buurt weet je het: dan moet je knechten in de finale.
Gelukkig waren mijn “sweetspot” trainingen goed aangeslagen en ook de training van GH en Bert afgelopen woensdag was “spot on” voor een wedstrijd stuur aan stuur gevecht voor positie.
In de finale kon ik me steeds goed handhaven in de voorste linie, maar het was overduidelijk dat de Nederlands kampioen Ron Paffen het op een sprint wilde laten aankomen.
Elke aanval werd door hem geneutraliseerd, daarmee aantonend dat hij veel meer in zijn kas heeft dan een vlijmscherpe sprint.
In de laatste 3 ronden ging het tempo tot ver over de pijngrens, maar kon ik me toch achter de ruggen van de verzamelde sprintkanonnen goed positioneren en naar een 15e plaats sprinten; niet slecht voor een eerste wedstrijd en voor een zelf erkend “strijkijzer”.
Jan Waaijer finishte in zijn 1e wedstrijd na een ellendige periode met maar liefst 5 operaties mooi in de buik van het meer dan 50 man tellende peloton.
Bij de 70+ liet Gerrit Huisjes zien nog steeds erg scherp te zijn.
Een renner die zijn tas thuis had laten staan werd fluks in een extra setje van Gerrit gehesen, waarmee hij meteen een knecht had opgedaan en extra exposure voor Lorini Sportswear.
In de keren dat we de 70+ passeerden was Gerrit steeds in de kop van de wedstrijd aanwezig en ik ben zeker dat hij een uitstekende uitslag had gereden op een droog parcours.
Gerrit werd 2e in de sprint v.h. peloton met zijn houten benen en werd dus 9e en staat 5e i.h. klassement.
Bij de 50+ moest Jan Heuker de kleuren van HWV Lorini Bikewear alleen hooghouden. Dat een
50+ peloton toch nog wat anders is dan trainen op de doorloper, moest Jan na een 5 tal ronden ervaren. De storm van aanvallen en de haarscherpe bochten met steeds die volgende aanzet werden hem (en anderen) teveel en hij werd veroordeeld om in een kleine groep met lotgenoten de wedstrijd op achterstand uit te fietsen.
in successie, echter Voor Jan Heuker, Jan Waaijer en Klaas Bolks was dit de 1e wedstrijd na de genoodzaakte rust.
Sponsor Gerrit Huisjes had vorige week al in Alphen a/d Rijn een mooie 11e plek gehaald en was zijn trucjes nog niet verleerd, maar daarover later.
Jan Waaijer en ik (Klaas) hadden vorige week in het kielzog van Niek Dam en Rudolf Martens al besloten dat vandaag de dag van terugkeer moest zijn en ook Jan Heuker had zich op de doorloper voldoende moed bij elkaar getraind om de reis naar Amersfoort te maken.
De weersvoorspellingen van Buienradar waren gericht op een droge race en ja hoor; bij het opstellen begon het te regenen en het zou niet meer ophouden ook.
Ik kreeg flash-backs van decennia terug in de 1e helft van de race. Wat ik ook deed om me voorin het peloton te handhaven, steeds dook daar weer Jan Waaijer voor mijn wiel op en met Jan in de buurt weet je het: dan moet je knechten in de finale.
Gelukkig waren mijn “sweetspot” trainingen goed aangeslagen en ook de training van GH en Bert afgelopen woensdag was “spot on” voor een wedstrijd stuur aan stuur gevecht voor positie.
In de finale kon ik me steeds goed handhaven in de voorste linie, maar het was overduidelijk dat de Nederlands kampioen Ron Paffen het op een sprint wilde laten aankomen.
Elke aanval werd door hem geneutraliseerd, daarmee aantonend dat hij veel meer in zijn kas heeft dan een vlijmscherpe sprint.
In de laatste 3 ronden ging het tempo tot ver over de pijngrens, maar kon ik me toch achter de ruggen van de verzamelde sprintkanonnen goed positioneren en naar een 15e plaats sprinten; niet slecht voor een eerste wedstrijd en voor een zelf erkend “strijkijzer”.
Jan Waaijer finishte in zijn 1e wedstrijd na een ellendige periode met maar liefst 5 operaties mooi in de buik van het meer dan 50 man tellende peloton.
Bij de 70+ liet Gerrit Huisjes zien nog steeds erg scherp te zijn.
Een renner die zijn tas thuis had laten staan werd fluks in een extra setje van Gerrit gehesen, waarmee hij meteen een knecht had opgedaan en extra exposure voor Lorini Sportswear.
In de keren dat we de 70+ passeerden was Gerrit steeds in de kop van de wedstrijd aanwezig en ik ben zeker dat hij een uitstekende uitslag had gereden op een droog parcours.
Gerrit werd 2e in de sprint v.h. peloton met zijn houten benen en werd dus 9e en staat 5e i.h. klassement.
Bij de 50+ moest Jan Heuker de kleuren van HWV Lorini Bikewear alleen hooghouden. Dat een
50+ peloton toch nog wat anders is dan trainen op de doorloper, moest Jan na een 5 tal ronden ervaren. De storm van aanvallen en de haarscherpe bochten met steeds die volgende aanzet werden hem (en anderen) teveel en hij werd veroordeeld om in een kleine groep met lotgenoten de wedstrijd op achterstand uit te fietsen.