Wv Snits moest vanwege de Coronamaatregelen de start van de Kalas Tijdritcompetitie in juli
opschuiven naar waarschijnlijk de enige zonnige en windluwe zaterdag in augustus.

De startlocatie was verplaatst naar Kornwerderzand, maar het rondje was ongewijzigd t.o.v. de
diverse eerdere uitvoeringen; de afsluitdijk op en neer. Met dit verschil, nu eerst met de wind mee.

Die wind was er in de verkenning nog nauwelijks, maar naar gelang de jeugdcategorieën (was selectie
Voor NK tijdrijden) werden afgewerkt, won de zeewind aan kracht.

De concurrentie in de categorie H6 had elkaar opgezocht en stonden bijna naast elkaar op de
parkeerplaats, zodat men elkaar nauwlettend in het oog konden houden.

Nederlands kampioen en voormalig wereldkampioen Bert Bakker had streekgenoot Dick Dekker als
extra concurrentie meegenomen, waar ik hem hartelijk voor bedankte!

Dat Bert Bakker zou gaan winnen stond (buiten pech) wel vast, maar de strijd om de plaatsen achter
hem was helemaal open. Wat kon de Nrd. Hollander Dick Dekker bijvoorbeeld of zijn andere
streekgenoot Fred de Groot van Alcmaria Victrix (wat een prachtnaam!).

Cor de Witte finishte op het afgelopen DK net achter me, maar had hij zich verbeterd?
Door een ongeplande 2 e toiletgang kwam mijn opwarmschema iets in het gedrang, maar mijn
hartslag rees snel tot mijn omslagpunt en ik voelde me goed en strijdvaardig.

De start met wind in de rug had het gevaar van opblazen in zich, dus hield ik me dit eerste stuk
richting Zürich, strikt aan mijn FTP hartslag en vermogen wat ik trapte.

Het keerpunt bij Zürich maakte duidelijk dat er écht meer wind was gekomen. Nog steeds iets
behouden, moest ik al flink duwen om de snelheid niet te veel te laten zakken terug richting
Kornwerderzand. Wind tegen het viaduct op was nu al zwaar, dat zou in de 2 e ronde niet beter
worden vreesde ik. De tweede ronde gaf ik vol gas op mijn omslagpunt koersend, zonder dat het echt
sneller ging. De tweede keer wind tegen, was een aanslag op de spieren en mentaal een uitdaging.

Schakelend tussen verschillende verzetten, besloot ik maar zo zwaar mogelijk te stampen, waarmee
een constanter vermogen werd gehaald dan met een lichter verzet. Laatste keer viaduct was het
punt wat ik had berekend als punt vanwaar ik voluit in de verzuring zou gaan tot aan de finish.
Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, maar in de finishlijn van een paar kilometer wist ik de
snelheid toch weer richting de 50 kmh te brengen.

Het was niet de beste tijdrit ooit, maar de 2 e plaats maakte veel goed.
Dat er geen podiumceremonie was en de uitslag op Mylaps pas halverwege de terugreis online
kwam, is hopelijk binnenkort voorbij. We zullen het zien de volgende wedstrijd in deze competitie op
4 september a.s.

Klaas Bolks