Klappende carbon wielen op de drempels, stuiterende bidons over de klinkers, zoevend door smalle straatjes. De ronde van Ommen is een criterium zoals criteriums bedoeld zijn. In deze ronde om de kerk stonden namens de HWV aan de start: Niek Dam, Bert Lip en Tim Nederlof. Met de teller op 70 rondjes, totaal 90 km en een sterk startveld zou het geen makkelijke avond worden.

Pang! Het startschot valt, alles en iedereen trekt zich op gang. Bocht rechts links rechts rechts, putje, slechte klinkers, snelle bocht links, smalle klinkerstraat, twee putjes waarvan de 2e diep ligt (precies 2.3 seconden na de eerste put eventjes het voorwiel opwippen om het opstaand randje van de diepe put te ontwijken). Vervolgens een chicane, snelle bocht naar rechts de mooie asfalt baan op om daarna vlak voor de brug naar rechts de finishstraat in te duiken.

Voor Niek was het gefriemel in de bochten nog te onwennig, waardoor de race al snel gedaan was voor hem. Bert en Tim knokten zich naar voren maar zaten helaas niet mee in de kopgroep van 10 renners die zich in de openingsfase vormde. Oude HWV'er Steyn Lamberink zat dan wel knap mee.

Achter de kopgroep een levendige koers. Aanvallen, acceleraties, maar niets definitief. Bert schoof een keer mee maar kwam niet weg. Toen gaf Tim er een klets op en reed met nog een renner weg. 10 ronden lang ging het duo in de achtervolging op de kopgroep van 10, maar dat gat was niet te dichten. Uiteindelijk sloot het peloton weer aan, maar het was een ware afvalrace. Renner voor renner moest de handdoek gooien. Met nog 22 ronden te gaan zat Bert ook op z'n tandvlees, hij had 1 rustige ronde nodig op 2 harde rondes, maar toen de kopgroep het peloton dubbelde ging het alleen nog maar hard. Bij het opkomen van de asfalt baan knalde het melkzuur gehalte in zijn benen naar standje ontploffing en moest hij de groep laten gaan.

Tim kwam beter en beter in de wedstrijd en reed vooraan mee in het peloton. Bij het afsprinten kwam hij tot de 4e plek in de groep, en 14e in totaal.