We schrijven zaterdag 19 februari.
Nederland siddert nog na van de storm Eunice en nog steeds waarschuwt het KNMI dat op pad gaan de nodige risico’s met zich mee brengt. Op dat moment verzamelen de strijders van de Hardenberger Wielervereniging zich om met een stevige wind in de rug noordwaarts te fietsen met als bestemming
het strijdtoneel Meerdijk!

Vlak voor vertrek is er lichte paniek, onze kopman en gedoodverfde favoriet Bert Lip is nog niet gearriveerd. Contact met zijn thuisfront geeft gelukkig opheldering. Bert is even druk met zijn
werkzaamheden en komt later op eigen gelegenheid. Klaas B. de nestor van het Oostelijke wielrennen weet deze info op waarde te schatten.

En de opmerking de koers wordt gewonnen in bed en onze kopman neemt deze
waarheid wel erg letterlijk krijgt veel bijval bij de rest van het team.
Met een heerlijk windje in de rug fietsen de renners richting Meerdijk, de moraal
stijgt evenredig met de afgelegde kilometers als aan de horizon Emmen opdoemt.
Op het viaduct vlak voor Emmen worden even de benen op spanning gezet en
Klaas kijkt een en ander meewarig aan en roept:” bewaar de energie maar voor
straks mannen!”.

Nadat de mannen zich netjes hadden aangemeld bij het wedstrijdsecretariaat
werden enkele rondjes op het parcours in gefietst. Al snel bleek dat de wind
ongenadig hard blies op sommige delen van het parcours en dat tactisch rijden en
in het wiel zitten essentieel zouden worden om de koers voorin te kunnen
eindigen.
Zo rond de klok van 13.00 uur ontstond er weer lichte paniek bij de renners.
Kopman Bert Lip was nog steeds in geen velden of wegen te bekennen.
Op het moment dat de wedstrijdleiding riep dat er over 5 minuten gestart zou
worden, was het alsof het donkere wolkendek openbrak en een verblindende
zonnestraal de renners bij de start bereikte.

Een zucht van opluchting ging er door het blauw zwarte HWV legioen. Kopman
Bert Lip parkeerde achteloos zijn fiets tegen het hek en zijn nieuwe glimmende
helm weerkaatste het zonlicht in de angstige grote ogen der concurrenten.
De opmerking dat ie met 52,5 gemiddeld de 30 kilometer vanaf huis had
afgeraffeld, werd door het klaar staande peloton dan ook met een zucht van
afgrijzen in ontvangst genomen.
Wie gaat dit wonderlijke schepsel der natuur weer van een overwinning “afzien”
afhouden? (Niet wetende van, het verbond, dat deze grote kopman met zijn meesterknecht
Benjamin had gesloten)
Om klokslag 13.00 uur werden de renners weggeschoten en al snel ging het op
een lang gerekt lint. Zoals vooraf voorspeld, was het afzien achterin het peloton.
Bart Hulzebosch weerde zich dapper in het peloton, maar moest na een ongeveer
20 minuten koers het strijdtoneel toch verlaten. Deze jonge talentvolle renner had
te veel last van een valpartij eerder deze week en zocht verstandig de warme
kleedkamer op.

Op hetzelfde moment ging het spel op de wagen.
Het was elite rijder Wieger van der Wier, die voor de aanval koos met in zijn wiel
Evert-Jan Veldkamp en onze oosterbuur Christoph Fiebig en niet geheel
onverwacht Benjamin van Elburg.
De afgelopen weken liet Benjamin al een geweldige vorm zien en ook blijkt steeds
vaker dat hij een neusje heeft voor de goede ontsnapping.
Achter dit viertal, wat een paar rondes volle bak doortrok, brak het peloton in 2
stukken uiteen.

Nadat de storm iets bedaard was konden we de balans opmaken.
De 4 man vooraan had een voorsprong van 40 seconde met daarachter een groep
van een mannetje of 15 en 1 dame.
In deze groep zaten Bert Lip en Robert Jan Nibourg, zij draaiden keurig mee en
deze groep bleef lange tijd op 40 tellen hangen.
Achter deze groep zat het uitgedunde peloton met vooraan de HWV renners
Peter, Han vd W, Han P.
Iets verder naar achteren zaten Jan Bert, Jos, Jeroen en Klaas B. die verstandig
besloot zijn eigen tempo te rijden

Na een 3 kwartier koers bleek dat het harde tempo te veel was voor Robert Jan en
hij loste uit de 2e groep en werd opgeslokt door het peloton.
Het viertal vooraan bleef elke ronde hun voorsprong iets uitbreiden en na een uur
koers hadden ze een comfortabele minuut te pakken.
Puntje van zorg was wel dat het gezicht van Benjamin elke ronde meer de kleur
aan nam van het grijze asfalt, hij zat af te zien als een beer. Zijn 3 medevluchters
hielden het tempo hoog en met het ronde bord op 5, kon het tactische spel
beginnen.

Benjamin zat duidelijk aan zijn max, bijblijven was dan ook het advies. Met nog 3 rondes te gaan was het Veldkamp die er een enorme versnelling uitperste en Benjamin moest een gaatje laten. Met een enorme krachtsinspanning wist ie echter op het achterste gedeelte weer bij te komen. Met zijn vieren gingen ze de laatste ronde in.
Met weer een versnelling van Veldkamp was het gedaan met Benjamin en moest hij een gaatje laten. Hij wist dat het met de finish in zicht niet meer stil zou vallen, een 4e plek was een prestatie om trots op te zijn met deze klasbakken in de kopgroep. De strijd voor de eerste plek was ongemeen spannend Volle bak kwamen de 3 renners de laatste bocht door en zetten vol aan voor de
eindsprint. Christoph Fiebig schoot half uit zijn pedaal en was gezien voor de eindzege. Wieger en Evert-Jan stoven schouder aan schouder richting de finish.

Met een ultieme jump wist Wieger op het laatste stuk zijn wiel voor die van Evert-Jan te duwen en als verdiende winnaar zijn armen in de lucht te werpen.

Na afloop zochten de mannen de verwarmde kantine op om onder het genot van een bak heerlijke koffie na te praten over deze geweldige koers. Voor team HWV was het weer een gedenkwaardige koersdag en met windkracht 7 tegen werd de terugweg een ware martelgang en zaterdag 19 februari zal bij hen
dan ook als Storm Benjamin in de boeken gaan.