De (thuis)Ronde van Hardenberg: Winst voor HWV bij de Amateurs
Zaterdag 4 juni was het eindelijk zo ver. De Ronde van Hardenberg. Na een spectaculaire koers bij de Sportklasse, waarin Osco Nijkamp zijn eerste wielerpodium ooit mocht bestijgen, was het de beurt aan Stijn Pappot, Arthur Helder, Tim Nederlof en Bert Lip om eer van HWV hoog te houden tijdens de wedstrijd voor Amateurs. De harde wind en het mooie parcours zouden voor een spannende wedstrijd zorgen.
Vanaf de start zaten de vier mannen van HWV goed van voren in het peloton en reageerde op alles wat bewoog. Er waren diverse uitlooppogingen, maar in de eerste rondes wist geen enkele groep het verschil te maken. Totdat Bert zijn duivels ontbond en er samen met een renner van de Hanzerenners vandoor stoof. Al snel bouwde ze een mooie voorsprong uit en in het peloton werd de vlucht goed beschermd door Arthur en Stijn. Tim had zich intussen ook los gemaakt uit het peloton en wist samen met twee andere renners aan te sluiten bij Bert en zijn kompaan. Nog eens 3 wisten ten slotte de oversteek te maken van het peloton naar de eerste groep en zo leek de beslissende groep van 8 renners een feit. Wederom door het goede afstoppingswerk van Arthur en Stijn groeide de voorsprong van de 8 snel naar ruim 30 seconden. Met nog 7 ronden te gaan waren er echter verschillende groepen die de sprong konden maken naar de kopgroep, wat resulteerde in een eerste groep van 18 renners. Tim en Bert zaten de hele tijd comfortabel in de eerste groep, maar 18 renners in een kopgroep is wel heel erg veel. Gebrand op een goed resultaat was het tijd voor overleg. Al hangend op de kant ging dat als volgt. Bert: “Wat is je plan?”, Tim: “De groep moet gesplitst worden, hij is te groot”, Bert: “Dat moet jij doen, ik kan niks meer”.
Daarmee was de rolverdeling bepaald voor de finale. Tim zou in de aanval gaan en Bert zou afstoppen en sparen voor een eventuele sprint. Na een spervuur aan demarrages in de laatste 5 ronden wist Tim uiteindelijk bij het ingaan van de laatste ronde weg te rijden met 4 andere renners. De samenwerking was niet goed in en er werd meer gedemarreerd dan samengewerkt. Aan het begin van de klinkerstrook was het Maarten van den Berg die de beslissende versnelling leek te hebben geplaatst. De overige 4 keken naar elkaar en van dat moment maakte Tim gebruik om de sprong te maken naar van den Berg. De rest van de groep zat op enkele meters en toen Tim dat constateerde ging hij op en over van den Berg en sloeg aan het einde van de klinkerstrook een gat van 15 meter. Even leek van den Berg stand te houden, maar uiteindelijk reed Tim meter per meter weg. De overgebleven 3 hadden geen antwoord op de ultieme aanval van Tim en streden om plek 3. Met het ingaan van de laatste bocht was het duidelijk dat Tim het ging halen. Hij had in de laatste meters de tijd om het shirt van HWV recht te trekken en de handen in de lucht te steken. Een mooi slot van een mooie koers met als kers op de taart het blauw-zwart van HWV op het hoogste schavot van het erepodium. Bert reed daarachter al kermend vanwege de kramp naar plek 15. Stijn en Arthur wisten de sprint van het peloton te winnen werden 19e en 20e.
Uitslag:
Tim 1e
Bert 15e
Stijn 19e
Arthur20e
Vanaf de start zaten de vier mannen van HWV goed van voren in het peloton en reageerde op alles wat bewoog. Er waren diverse uitlooppogingen, maar in de eerste rondes wist geen enkele groep het verschil te maken. Totdat Bert zijn duivels ontbond en er samen met een renner van de Hanzerenners vandoor stoof. Al snel bouwde ze een mooie voorsprong uit en in het peloton werd de vlucht goed beschermd door Arthur en Stijn. Tim had zich intussen ook los gemaakt uit het peloton en wist samen met twee andere renners aan te sluiten bij Bert en zijn kompaan. Nog eens 3 wisten ten slotte de oversteek te maken van het peloton naar de eerste groep en zo leek de beslissende groep van 8 renners een feit. Wederom door het goede afstoppingswerk van Arthur en Stijn groeide de voorsprong van de 8 snel naar ruim 30 seconden. Met nog 7 ronden te gaan waren er echter verschillende groepen die de sprong konden maken naar de kopgroep, wat resulteerde in een eerste groep van 18 renners. Tim en Bert zaten de hele tijd comfortabel in de eerste groep, maar 18 renners in een kopgroep is wel heel erg veel. Gebrand op een goed resultaat was het tijd voor overleg. Al hangend op de kant ging dat als volgt. Bert: “Wat is je plan?”, Tim: “De groep moet gesplitst worden, hij is te groot”, Bert: “Dat moet jij doen, ik kan niks meer”.
Daarmee was de rolverdeling bepaald voor de finale. Tim zou in de aanval gaan en Bert zou afstoppen en sparen voor een eventuele sprint. Na een spervuur aan demarrages in de laatste 5 ronden wist Tim uiteindelijk bij het ingaan van de laatste ronde weg te rijden met 4 andere renners. De samenwerking was niet goed in en er werd meer gedemarreerd dan samengewerkt. Aan het begin van de klinkerstrook was het Maarten van den Berg die de beslissende versnelling leek te hebben geplaatst. De overige 4 keken naar elkaar en van dat moment maakte Tim gebruik om de sprong te maken naar van den Berg. De rest van de groep zat op enkele meters en toen Tim dat constateerde ging hij op en over van den Berg en sloeg aan het einde van de klinkerstrook een gat van 15 meter. Even leek van den Berg stand te houden, maar uiteindelijk reed Tim meter per meter weg. De overgebleven 3 hadden geen antwoord op de ultieme aanval van Tim en streden om plek 3. Met het ingaan van de laatste bocht was het duidelijk dat Tim het ging halen. Hij had in de laatste meters de tijd om het shirt van HWV recht te trekken en de handen in de lucht te steken. Een mooi slot van een mooie koers met als kers op de taart het blauw-zwart van HWV op het hoogste schavot van het erepodium. Bert reed daarachter al kermend vanwege de kramp naar plek 15. Stijn en Arthur wisten de sprint van het peloton te winnen werden 19e en 20e.
Uitslag:
Tim 1e
Bert 15e
Stijn 19e
Arthur20e
Fotos
