Afgelopen vrijdagavond stond ik aan de start bij de Ronde van Lonneker. Bij Lonneker denk je al snel aan landerijen, een kerk met daaromheen een paar huizen, een paar koeien en rust. Heel veel rust. Niets bleek minder waar. Na de auto geparkeerd te hebben deed ik de deur open en werd overrompeld door een orkaan van geluid. Het geluid kwam van alle kanten en bleek afkomstig te zijn van een kermis. Elke attractie had zijn eigen ringtone en die moest harder zijn dan die van de buurman en zodoende ontstond één grote medley van kermislawaai. Genieten dus. Helemaal toen later bleek dat het parcours door een tent, midden over de kermis ging. Doormiddel van een smalle doorgang waar een enkele renner door paste werden we langs de botsauto’s en suikerspinnen geleid. Om na het kermisplein te worden getrakteerd op een afdaling met drie terugdraaiende bochten die stuk voor stuk levensgevaarlijk (en een kermis op zich) waren. Ow ja, nog vergeten te zeggen dat het rondje begon met een vies stuk vals plat naar de finish en na die finish kwam dan weer die knotsgekke passage over de kermis. Kortom alle ingrediënten voor een echte ‘kermiskoers’.

Dan de wedstrijd zelf. Al na een paar rondes werd duidelijk dat ‘de kermis’ de scherprechter ging zijn vandaag. Het leek wel een bochtencombinatie op een evenwichtsbalk zo smal en wie daar een gat moest laten vallen was gezien. Halverwege de wedstrijd gebeurde dat ook. Drie renners reden weg. Ik had het door, maar door de smalle passage was er geen ruimte om te passeren en de oversteek te maken. De drie pakte snel een grote voorsprong en enige teleurstelling maakte zich van mij meester. Ik had erbij kunnen en misschien wel moeten zitten. Maar goed, de wedstrijd gaat door en er was nog genoeg leuks te beleven op de kermis. Ik wist onderweg nog wat punten te sprokkelen voor het Viro klassement en richting het einde begon ik te geloven in een goed resultaat. De laatste rondes verliepen vrij hectisch, maar ik kon redelijk stand houden voorin. In de allerlaatste ronde reed nog een renner weg en zodoende mochten we in het peloton voor plek 5 sprinten. Ik had het goede wiel en begon op tijd aan de sprint, won de pelotonssprint en werd zodoende vijfde. Na afloop bleek ik de beste amateur te zijn in deze gecombineerde wedstrijd met de elite en mocht weer een nieuwe leiderstrui aantrekken van het Viro klassement. Als klap op de vuurpijl had ik ook nog enveloppen vol kermismunten verdiend. Het enige jammere was dat ik daar pas de volgende ochtend achter kwam toen ik de ‘premies’ openmaakte.