Zondag 2 oktober werd Dronten overspoeld door wielerminnend Nederland.
Het jaarlijkse Club Kampioenschap stond op de agenda.
Zoals elk jaar wordt het wielerseizoen in stijl afgesloten met een Ploegentijdrit.
In ploegen van 6 renners wordt het 33 kilometer lange parcours in een verschroeiend hard tempo
bedwongen.
Snelheden van ver boven de 55 km/h weten deze mannen van de grote versnelling uit hun lichamen te persen. Met recht wordt de ploegentijdrit dan ook als de zwaarste discipline van de wielersport gezien.

Het mag dan ook als een unicum worden gezien dat de Hardenberger Wielervereniging met 2 teams kan afreizen naar Dronten.
De 12 mannen die zich voor deze discipline hadden gekwalificeerd waren tot op het bot toe gemotiveerd om de zwarte blauwe tijdrit trein door het dronter landschap te doen racen. Ploegleider Albert Timmer had er alle vertrouwen in en zou hen begeleiden in de ploegwagen die beschikbaar was gesteld door Bleeker en de Jong.
Na weken van afzien en keiharde training was het eindelijk zover. Team B mocht als eerste van de A categorie starten. Vol spanning stonden de mannen op het start podium en na het aftellen was het de krachtmens Robert-Jan die zijn team op gang trok.
Deze talentvolle renner die in zijn eerste seizoen bij hwv heeft laten zien over een verschrikkelijk grote motor te bezitten liet zien dat zijn capaciteiten als tijdrijder niet onderschat mogen worden met een strak tempo reed hij zijn team Dronten uit.

Daar was het Jos die met een goede kopbeurt het tempo omhoog trok tot dik boven de 45 km/u.
Daarna was het de beurt aan het bebaarde oermens uit Lutten. Met een grom nam Niek de koppositie
over en geselde de pedalen van zijn tijdritmachine en de mannen achter hem kraakten en riepen om hun moeder.
Ook Peter die op een koersfiets mee reed wist het tempo super strak te houden en perste er een geweldige kopbeurt uit. Deze krachtsinspanning was net te veel voor Maurice die het afgelopen seizoen werd geteisterd door de ene griep aanval na de andere en moegestreden het hoofd moest buigen. Ook Bart merkte dat het hoge tempo en het gebrek aan wedstrijdritme hem de das om deed en samen met Maurice besloten ze er een koppeltijdrit tot aan de finish van te maken.

Voor hen werd het tempo opgejaagd tot ver boven de 55 km/h en met de wind in de rug vlogen de
mannen weer richting Dronten. Op dat moment voelde Jos dat het hoge tempo zijn tol ging eisen en een krampscheut trok door zijn benen.
Met een schreeuw waarschuwde hij zijn teamgenoten en bleef in het 4e wiel hangen.
Lossen was geen optie want de tijd van de 4e renner is de finishtijd.
Op hangen en wurgen wist hij het wiel te houden en met Niek en Robert-Jan die het tempo hoog hielden en Peter die zich voor Jos positioneerde verscheen het verlossende bordje van de laatste kilometer in de berm.

Met een ultieme krachtsinspanning wisten de mannen gezamenlijk over de finish te komen en
moegestreden elkaar in de armen te vallen.
Met gemiddelde van ruim 45 km/h hebben ze het maximale uit het team weten te halen.
Met het laatste beetje energie wat ze nog in hun lichaam hadden sleepten ze zich naar het startpodium waar ze nog net het A team konden aanmoedigen die klaar stonden voor hun 33 kilometer.