Het voltallige bestuur van HWV Hardenberg heeft afgelopen week kennis
moeten nemen van het voornemen van H vd W om afscheid te gaan
nemen van de Hardenberger Wieler Vereniging.

Daar we dit als bestuur wel een beetje aan zagen komen kwam het
bericht toch weer als de spreekwoordelijke donderslag bij heldere hemel.
Maar goed ook hier zullen we ons als vereniging weer doorheen moeten
slaan en uiteindelijk zullen we hier enkel sterker van worden

Rest ons nu niets anders dan de heroische wielerloopbaan van H vd W
aan de revue te laten passeren.
Onder de Rook van Ommen ( tis maar net hoe de wind staat) leerde
kleine Han al op jonge leeftijd fietsen.
Mensen die dit van dichtbij hebben meegemaakt worden nog steeds
lyrisch over de perfecte aerohouding die kleine Han op zijn driewieler
wist te bereiken.
Over de periode daarna is op wielergebied weinig meer te achterhalen.
Tot het moment dat Han besloot zich bij de Hardenberger Wieler
vereniging aan te sluiten.
Vanaf dat moment werd het begrip gebeeldhouwd op de fiets zitten op
een hoger niveau getild.
Al vanaf kilometers afstand was Han te herkennen . Met de handjes los
op het stuur en de rug prachtig gebogen was het een lust voor het
wieleroog.

En het was als snel dat bij Han de liefde voor de mooie discipline het
tijdrijden begon.

Samen met zijn wielermaat Benjamin ( ook een grootheid op het gebied
van aero zitten) reisde hij stad en land af om tijdritten te gaan rijden.
Ontelbare podiumplaatsen vielen hem ten deel en ook nu nog is Han de
tijdrit specialist bij uitstek.
Natuurlijk doen er over deze tijdrit Icoon dan ook de wildste verhalen de
ronde.

Dat Han nog wel eens een keer wat vergat was inmiddels wel bekend bij
de club.
Een ploegentijdrit rijden en dan 5 minuten voor de start er achter komen
dat je je wedstrijdwielen vergeten bent is voor Han geen probleem op
zijn tot op de draad toe versleten trainingswielen reed hij de klinkers uit
de straat.

Of de keer dat Han bij een tijdrit er achter kwam dat het tasje met zijn
wielerschoenen nog op de tafel thuis stonden, was voor deze
krachtpatser geen enkel excuus om niet op zijn slippers op de fiets te
stappen en een nog zeer acceptabele tijd neer te zetten.

Vallen is natuurlijk nooit leuk maar vallen in de ploegentijdrit Red Bull kop
over kop is natuurlijk wel erg zuur .
Nadat Han bij GH en Benjamin was aangesloten in de kop over kop
wedstrijd was het Han die in een bocht over de klinkers lelijk onderuit
schoof en helaas niet verder kon. De rest van het team finishte wel maar
werd uit einduitslag geschrapt.
Een groot wielrenner zij ooit : Het is niet de vraag of je als wielrenner valt
maar wanneer. ( Maar deze was wel erg zuur)

Maar goed met de informatie die we nu hebben weten we ook dat het
NCK 2022 het laatste wapenfeit van Han is geweest in de HWV kleuren.

We zullen deze dan ook wat extra onder de aandacht brengen.

Han had zich het afgelopen seizoen wat meer toegelegd op de Triatlon.
Dit veroorzaakte bij de NCK gangers een zucht van opluchting want en
zwemmen en hardlopen en dan ook nog vreselijk hard fietsen dat zal
toch niet samengaan…

Niets was minder waar Han was in de trainingen weergaloos en muistil
zittend op zijn tijdritbolide wist ie de rest al naar adem doen snakken.

Op de dag van het NCK was het dan ook een moment angstig stil toen
GH aan Han vroeg: En hoe zijn de benen?
Na het antwoord van Han dat hij er niet zoveel vertrouwen in had zakte
de moed bij de rest al in de wielerschoenen. De ervaring leerde ons dat
een Han die twijfelt aan zijn vorm weergaloos gaat rijden.
En zo geschiede …. Na de start was het Tim die de boel op gang trok en
met een gangetje van 50+ doken ze Dronten uit.
Hierna was het de beurt aan Han.Met zijn kenmerkende stijl nestelde hij
zich op kop en geselde de pedalen. De rest jankend in zijn wiel.
Bert Lip zat maximaal af te zien in Han zijn wiel en wist na afloop te
vertellen dat hij zich afvroeg of Han uberhaupt ademhaalde onder deze
inspanning het leek alsof hij even naar de bakker op en neer fietste.
Voor GH en Arhur was deze inspanning dan ook veruit te hoog gegrepen
en ze moesten nederig toezien hoe de blauw zwarte lorinitrein met Han
als machinist aan de horizon verdween.
Han reed een geweldige wedstrijd en onder zijn aanvoering denderden
ze dan ook weer Dronten binnen waar naar we nu weten de
wielercarrière bij HWV ten einde kwam voor hem.

Gelukkig keert Han de wielersport niet de rug toe maar gaat zich in
verband met zijn verhuizing aansluiten bij de wielerclub aldaar.

Als wielerclub maar ook als wielervriend willen we Han bedanken voor al
zijn uren afzien op kop,zijn trainingsavonden,zijn enorme humor,zijn
gebeeldhouwde tijdrithouding, Gewoon zijn Han zijn.

Han bedankt Jonge het ga je goed .

En okhee komen we elkaar in de koers weer tegen laten we je de eerste
keer wel fietsen….. maar de keren daarop zitten we vol in je wiel :-)