Nadat Tim ’s ochtends het goede voorbeeld had gegeven door het DK bij de 30+ in Oost te winnen,
was het ’s middags mijn beurt om in district noord op de VAM berg HWV te vertegenwoordigen bij
de sportklasse. In de stromende regen stonden we opgesteld achter de amateurs die 5 minuten
eerder zouden vertrekken dan wij. Een paar minuten voor de start worden de plannen van de
organisatie gewijzigd en moeten we opeens niet 5 minuten na de amateurs starten, maar
tegelijkertijd. Dat betekent een heel andere koers en zo snel mogelijk op het natte parcours proberen
op te schuiven in het peloton. Tussen de piepende schijfremmen weet ik in de eerste kilometers
tussen plek 20 en 30 uit te komen. Dat biedt perspectief al heb ik geen idee meer wie amateur,
sportklasse, 30+, 40+ of 50+ is. De eerste passage van de VAM verloopt zonder problemen, maar in
de afdaling is het gevaar om te lossen groter. In de derde ronde weet een groep van ongeveer 20
man weg te rijden en kom ik in de tweede groep die prima draait en de voorste groep in vizier houdt.
Nog steeds geen idee of er voor me ook nog sportklasse renners zitten. We blijven lekker draaien
totdat de laatste keer VAM eraan komt. 1 renner gaat vol gas door de kletsnatte bochten en weet
meerdere fietslengtes te pakken voordat we de bult opdraaien. Volle bak sprint ik erachter aan en
kom centimeter voor centimeter dichterbij. In het laatste knikje pakt hij de binnenbocht en moet ik
buitenom om ernaast te komen. Met een laatste jump weet ik net mijn wiel als eerste over de streep
te duwen. Daarna blijkt ook nog eens dat er geen renners van de sportklasse in de voorste groep
reden en mag ik dus op de hoogste trede plaatsnemen.