Afgelopen dinsdag werden de districtskampioenschappen Tijdrijden gehouden op het als uitermate
uitdagend bekendstaande parcours “De Dellen” bij Heerde gehouden.
De Kalas tijdrit bij de Ketelhaven van zaterdag 11-6 werd gebruikt om de te verwachten tegenstand
in een wedstrijdsituatie aan de tand te voelen. Dat viel toen niet mee. Een derde plaats kon niet
verhullen dat Dick van der Neut met 1,5 minuut voorsprong won met een gemiddeld vermogen dat
boven mijn bereik lag. Vorig jaar was hij 19 seconden sneller geweest en ik hoopte dat het sterk
geaccidenteerde parcours van “De Dellen” me meer zou liggen dan windkracht 5 tegen op de
Ketelmeerdijk.
De aanreis naar Heerde was voorspoedig maar de vroeg startende Nieuwelingen en JunIoren hadden
met hun ouders de parkeerplaatsen tot ver van de start al ingenomen.
Ik installeerde me tegenover een deelnemende dame die ik complimenteerde met haar prachtige
bolide; een blauw/zwarte Stevens Super Trofeo. Er waren dus meer ren(st)ers met een goede kijk op
wat een goede tijdritfiets maakt.
Ik begon met een rustige warming up om mijn kantoorbenen een wake-up call te geven. Daarna
volgde het warming up protocol met steigerungen en een paar inspanningen op wedstrijdvermogen.
Timing is alles in een tijdrit warming up, maar ik had er voor gekozen wat meer ruimte naar de start
te houden. De temperatuur was goed dus afkoeling zou geen rol spelen.
Het parcours was een vlakke kilometer langer dan vorig jaar, maar had voor de rest geen
verrassingen. Eerst de duik op volle snelheid naar het dal, 2 kilometer vlak waarna de klim begon.
Met het gevaarlijk terugzakken van de klimsnelheid steeg de frustratie. De wattages lagen ruim
boven de 300 watt en meer zou waarschijnlijk naar een vroege instorting leiden. Ook het weer op
snelheid trekken op het afvlakkende gedeelte vergde het uiterste wat mijn lichaam aankon.
Topsnelheid is altijd al een probleem geweest en zelfs de 56/11 overbrenging bracht nauwelijks meer
dan 52 kmh. Het voordeel van een heen en terug parcours is dat je de na je gestarte concurrentie
kunt monsteren. Dick van der Neut was na me gestart en was in mijn ogen dichter bij gekomen, maar
hij was zeker niet zo superieur als de zaterdag ervoor. Daarna kwam ik Huub Stammes tegen, hij was
in het DK weg in Neede net vóór me gefinished, maar het leek er niet op dat hij tijd op me had
gewonnen. Nadeel van parcourskennis is dat je weet wat je nog te wachten staat. De helse klim op
de terugweg sloopte me zover dat ik in de afdaling niet meer die vermogens kon trappen om echt
nog hard te gaan. De klim naar de finishlijn was echt rugbrekend en de finishsnelheid navenant.
Meteen na de finish blokkeerde ik mijn remmen om zelf de achterstand van de volgende renners te
klokken. Dick kwam minder dan een minuut na mij binnen, maar Huub had duidelijk tijd op me
verloren. Een tweede plaats dus, maar 51 seconden achter de winnaar was wel 32 seconden méér
dan vorig jaar; dus er is werk aan de winkel om de komende tijdritten beter te scoren!